Pojęcie i wycena zapasów w księgach rachunkowych – metody i wszystko, co warto wiedzieć o wycenie bilansowej

Wycena bilansowa to zjawisko kojarzone z dziedziną rachunkowości. Dotyczy aktywów i pasywów. Jeśli zajmujesz się zawodowo analizą płynności firmy, to z pewnością z niej korzystasz. Jeśli nie, to nic nie stoi na przeszkodzie, żebyś właśnie dowiedział się czym dokładnie jest wycena bilansowa. Jakie informacje są istotne dla oceny? Jakie zasady wyceny należy znać, aby bezbłędnie interpretować dane bilansu? Z pewnością ta wiedza przyda ci się nie tylko w pracy. Zapraszamy do zapoznania się z naszym artykułem.

Wycena zapasów w księgach rachunkowych

Inaczej jet to także wycena rzeczowych składników majątku obrotowego. Nazywana również bardzo ogólnie oceną bilansową. Robi się ją zazwyczaj na koniec roku sprawozdawczego – tak wynika z regulacji prawnych. Ogólnie rzecz biorąc polega na wycenie według ceny nabycia oraz kosztów wytworzenia produktu czy usługi, które zostają na dzień bilansowy.

Wycena bilansowa to zjawisko związane z rachunkowością. Dotyczy aktywów i pasywów. Wycena, o której mowa jest działaniem, którego celem jest określenie wartości bilansowej wszystkich składników aktywów i pasywów. Dana wartość bilansowa jest zaś pomniejszona o łączną ilość odpisów amortyzacyjnych. Jest to również wartość pomniejszona o łączną kwotę odpisów aktualizacyjnych. Te odpisy powstają z powodu utraty wartości wykazywanej w bilansie.

Najważniejszą i jednocześnie główną zasadą w wycenie bilansowej jest tak zwana zasada ostrożnej wyceny. Warto być świadomym tego, że ten rodzaj wyceny jest robiony dla potrzeb  bilansu. Różni się on od wyceny w ciągu roku obrotowego w księgach rachunkowych.

Warto również mieć na uwadze, iż wycena związana ze składnikami aktywów i pasywów jest robiona przynajmniej na dzień bilansowy. Nie rzadziej. Dzień bilansowy to data, na który firma czy organizacja sporządza sprawozdanie finansowe.

Skutkiem wyceny bilansowej w organizacja jest powstawanie korekt dotyczących wartości aktywów, a także wszelkiego rodzaju zobowiązań pierwotnie ujętych w księgach rachunkowych firmy. Zasady wyceny bilansowej określają poziom korekty tak zwanej wartości wstępnej. Odnoszącej się do aktywów oraz pasywów. Dzięki nim możliwe jest także określenie sposobu, w jaki ujmuje się korekty wartości. To tak zwane ujęcie w wyniku finansowym albo w kapitale własnym.

Metody wyceny zapasów

Metody wyceny zapasów aktywów i pasywów zależą od:

• sposobu pozyskania – jest to wpływ na parametry wyceny w czasie początkowego ujęcia w bilansie,
• rodzaju/charakteru – to różnego rodzaju sposoby ustalania i określania na dzień bilansowy skutków wyceny finansowej,
• celu wykorzystywania składników aktywów oraz wszelkiego rodzaju zobowiązań i okres ich utrzymywania przez dną organizację czy firmę.

Metoda FIFO

To jedna z metod wyceny bilansowej, nazywana również metodą najwcześniejszej ceny. To sposób wyceny zapasów i ich rozchodu. Korzystając z niej księguje się dane rozchodu, zaczynając od najwcześniej przyjętego w magazynie towaru. Skrót metody FIFO pochodzi ze zwrotu z języka angielskiego First In, First Out. Dosłownie oznacza to: pierwsze weszło, pierwsze wyszło. Metodę FIFO najczęściej wykorzystuje się do wyceny wszelkiego rodzaju towarów, materiałów i produktów.

Wycena bilansowa aktywów i pasywów

Na wycenę bilansową aktywów i pasywów składają się:

• środki trwałe i inwestycje w obcych środkach trwałych – należą do nich cena nabycia, wytworzenia, koszt po modernizacji, aktualizacji wyceny. Od tego należy odjąć odpisy amortyzacyjne albo cenę sprzedaży netto,
• wartości niematerialne i prawne – to inaczej cena naybcia albo rynkowa w dniu przyjęcia, a także koszt produkcji. Wszystko pomniejszone o odpisy amortyzacyjne,
• inwestycje rozpoczęte – to koszt nabycia albo produkcji,
• udziały i akcje – koszt zakupu pomniejszony o należne odsetki, które oczywiście uwzględniają upływ czasu,
• dłużne papiery wartościowe – koszt nabycia i należne odsetki, które uwzględniają upływ czasu,
• inne papiery wartościowe – koszt nabycia,
• zapasy – to koszt nabycia albo produkcji, który pomniejszony jest o odpisy aktualizujące i zmniejszające wartość zapasów, które są ciężkie do zbycia,
• należności i roszczenia – kwoty wymagające zapłaty,
• papiery wartościowe, które są przeznaczone do obrotu. – koszt zakupu nie wyższy od ceny sprzedaży netto w dniu bilansowym,
• środki pieniężne – wartość nominalna,
• zobowiązania – koszt, który wymaga zapłaty i uwzględnia również odsetki za upływ czasu,
• inne kapitały, fundusze oraz pozostałe aktywa i pasywa.